อุณากรรณ
"อ่อนแอก็แพ้ไป อ่อนไหวก็ขึ้นเตียง โอเค้?"
โดย มณีจันท์
มนุษย์สร้างคำพูดขึ้นมา ขีดเขียนถ้อยคำลงบนแผ่นดินเหนียว ผืนหนัง ไม้ไผ่และกระดองเต่า...
การค้นพบกระดาษและการพิมพ์ ทำให้หนังสือมีรูปลักษณ์ที่พกพาได้สะดวกและเผยแพร่ไปในวงกว้างอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในประวัติศาสตร์ การพิมพ์ช่วยสถาปนาภาษาของแต่ชาติให้มั่นคง ช่วยให้ภาษาของสามัญชนแพร่หลาย ทำให้คนอ่านออกเขียนได้เพิ่มสูงขึ้น และขยายวงกว้างออกไปนอกวงผู้นำและนักบวช
และแท้จริงแล้ว การพิมพ์หนังสือคือการเปลี่ยนแปลงอย่างถึงรากถึงโคนทั้งทางความคิดและสังคม
สถาพรบุ๊คส์
คำนำสำนักพิมพ์
ในที่สุดซีรีส์บุปผารัญจวน ก็เดินทางมาถึงเรื่องสุดท้าย อุณากรรณ เรื่องราวของลูกคนกลางแห่งบ้านสุกณต์ธี กุลสตรีผู้มีเสน่ห์ปลายจวักและกิริยางดงาม ขณะเดียวกันรูปลักษณ์ภายนอกของเธอก็ดึงดูดใจอย่างที่เรียกว่า หุ่นเซียะ เอวเอส อกอึ๋ม จนวสวัตติ์ บิ๊กบอส เพลย์บอยแห่งเคนต์ อินดัสตรีส์ ใคร่จะได้ 'ชิม'
แน่นอนว่าลูกแมวน้อยอย่าอุณากรรณติดบ่วงพิศวาสของวสวัตติ์อย่างง่ายดาย และเธอก็กลายเป็น 'คิตเทน' ที่เขาแสนจะหวงแหน แต่...ความสำพันธ์ของคนสองคนเข้าไปพัวพันกับการทรยศหักหลังทางธุรกิจ การชิงไหวชิงพริบและแต้มต่อ เส้นทางของพวกเขาจึงไม่ได้เป็นสีชมพู ออกจะเทาๆ หม่นๆ ด้วยซ้ำ
ก็นั่นละ ให้มีอุปสรรคอย่างไร มณีจันท์ก็ยังเสิร์ฟความตื่นเต้นและวาบหวามให้ผู้อ่านเป็นระยะๆ
ขอเชิญทุกท่านตามติดชีวิตอุณากรรณ ณ บัดนี้
สำนักพิมพ์ Sugar Beat
เนื้อเรื่องย่อ....
บทนำ
สี่ปีก่อน กรุงเทพมหานคร
อิสระ ลักษณ์นารา มองคนที่เดินลงจากตึกคณะในมหาวิทยาลัยชื่อดังของรัฐด้วยในตาวาววาม
หญิงสาวที่มากับเพื่อนร่วมคลาสมีลักษณะโดดเด่น ไม่ถึงกับสวยเฉียบแต่ความงามของเธอเป็นประเภทยิ่งมองยิ่งชวนติดต้องใจเมื่อประกอบกับร่างอวบอิ่มด้วยส่วนโค้งเว้าที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดนักศึกษาหลวมๆ มองผิวเผินเหมือนอวบอิ่มไปสักนิดตามสมัยที่นิยมสาวหุ่นเพรียวบาง ทว่าชวนเร้าอารมณ์ให้ชายหนุ่มใฝ่ฝันถึง
"น้องแพร"
"พี่อิส" เจ้าของชื่อหันมองเขาเช่นเดียวกับนักศึกษาส่วนใหญ่ที่อยู่บริเวณนั้น และชายหนุ่งก็รู้ตัวว่ามักได้รับความสนใจทั้งจากรูปลักษณ์และชื่อเสียงของตน เพราะเขาคือลูกชายของนักธุรกิจใหญ่ที่มีนามสกุลเป็นที่นับหน้าถือตาและร่ำรวยระดับประเทศ
"พี่มารับน้องแพรไปทานข้าว" บอกแล้วมองเพื่อนของเธอที่ทำท่าเหลอหลา "จะชวนเพื่อนด้วยก็ได้นะครับ"
อุณากรรณกระพริบตาเพราะไม่ได้นัดกันไว้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะมา แม้ชายหนุ่มจะตามเทียวไล้เทียวขื่อเธอเป็นเวลาหลายเดือนแล้ว แต่เพราะเขาเป้นรุ่นพี่ปริญญาโทปีสุดท้ายในคณะเดียวกันจึงไม่อยากหักหน้า
"ขวัญกับเก๋ชวนกินข้าวที่โรงอาหาร" บอกพลางส่งสายตาให้ขวัญจิราและเกรยูรช่วยพูด "คือเรามีนัดติวกันค่ะ"
"น้องขวัญกับน้องเก๋ไม่เบื่อกับข้าวที่โรงอาหารบ้างเหรือครับร้านที่พี่จะพาไปเพิ่งเปิดใหม่ แต่คนแน่นมาก โชคดีที่พี่จองโต๊ะได้"
สองสาวมองหน้ากันนิดเดียวเพราะพอรู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่เกรงใจนามสกุลดังของหนุ่มรุ่นพี่เหมือนกัน
"อีกไม่กี่วันก็สอบแล้ว เราไม่อยากออกไปไหนไกลน่ะสิค่ะพี่อิส" ขวัญจิราบอกเสียงอ่อย เพราะมีนิสัยขี้เกรงใจ
"ถ้าอยากหาคนช่วยติวเพิ่ม ก็บอกพี่ได้เลยนะครับ"
"ขวัญเป็นคนติวให้เราค่ะ เพราะเรียนเก่งกว่าทุกคน" อุณากรรณบอกเสียงอ่อน หันมองเพื่อนเชิงขอเวลานอกเพราะดูเหมือนจะไม่มีใครช่วยได้ ก่อนเดินนำอิสระมาทางหนึ่ง
"พี่ไม่โทร. มาก่อนเพราะน้องแพรปฏิเสธตลอดว่าไม่ว่าง"
ชายหนุ่มโอดครวญทันทีเมื่อเดินออกมาใต้ร่มไม้นอกอาคาร ถือโอกาสยื่นหน้ามาเกือบชิดอย่างสนิทสนม แม้อุณากรรณจะถอยห่างในระยะที่เหมาะสม นึกลำพองใจเพราะแก้มเนียนใสกลายเป็นสีชมพูระเรื่อ
"ใครๆ ก็บอกว่าพี่อิสมีแฟนแล้ว"
"ถ้ามี พี่จะมาหาน้องแพรได้ยังไงครับ"
"เพื่อนของคุณจินนี่คงไม่โกหกแพรกระมังค่ะ" หญิงสาวเอ่ยชื่อเล่นของ จินต์จุฑา กฤดากุล นักศึกษาปีสุดท้ายภาคอินเตอร์ในมหาวิทยาลัยเดียวกัน เป็นรุ่นพี่ต่างคณะของเธอ และไฮโซแถวหน้ารุ่นใหม่ของเมืองไทย
ในขณะที่อิสจบปริญญาตรีจากสหรัฐอเมริกามาได้สามสี่ปีจึงกลับเมืองไทย และใช้ชีวิตตามประสาหนุ่มรูปหล่อพ่อรวยจนถูกกดดันจากครอบครัวให้เรียนปริญญาโท มิเช่นนั้นก็จะไม่ได้ตำแหน่งผู้บริหารตามที่ต้องการ
"พี่กับจินนี่เป็นเพื่อนกัน" อิสระทำท่าไม่พอใจ "ใครมาพูดให้น้องแพรเข้าใจผิดแบบนั้นครับ"
การทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนไม่อยู่ในวิสัยของอุไรกรรณ จึงได้แต่ส่ายหน้า "ช่างเถอะค่ะ"
"ช่างยังไง มาทำให้น้องแพรเข้าใจพี่ผิดขนาดนี้"
"ถ้าไม่ใช่ เขาจะมากันท่าพี่อิสให้คุณจินนี่ทำไมค่ะ" ถามเสียงอ่อน
"ไม่อยากนินทาสุภาพสตรีหรอกนะครับ แต่จินนี่คงมีใจให้พี่อยู่บ้าง" ชายหนุ่มถอนใจ มองเธอด้วยสายตาอ้อนวอนขอให้เชื่อ "เราเจอกันตามงานสังคมอยู่บ่อยๆ เพราะครอบครัวกับธุรกิจ แต่สายตาของพี่มีน้องแพรคนเดียว"
"เธอดูเหมาะสมกับพี่อิสออกค่ะ"
"ผู้หญิงอย่างจินนี่หาได้ถมไป" สายตาหนุ่มเจ้าชู้อ่อนเชื่อมลงอีก "แต่ผู้หญิงอย่างน้องแพรหาไม่ง่ายเลย"
หญิงสาวที่เพิ่งพ้นวัยสาวน้อยมาไม่นานนึกกระดาก เพราะแม้จะมีชายหนุ่มมาขายขนมจีบไม่ใช่น้อย แต่พวกนั้นถ้าไม่กระเจิงด้วยฝีมือของตัวร้ายที่เป็นน้องสาวคนสุดท้องของบ้าน ก็มักจะยอมแพ้เพราะท่าทางนุ่มนวลแบบเสมอต้นเสมอปลาย แต่จีบเท่าไรก็ไม่มีอะไรคืบหน้าขอลเธอเอง
ต่างกับอิสระที่มุ่งมั่นเทียวไล้เทียวขื่อและทุ่มเทมาหาถึงคณะพร้อมของฝาก ซึ่งแม้ว่าเธอจะเพียรส่งคืนอย่างเครื่องประดับราคาแพงหรือกระเป๋า เขาก็หาของอื่นที่มีค่าน้อยลงอย่างดอกไม้ ขนมและหนังสือที่รู้ว่าเธอชอบ
"แพรไม่ได้พิเศษขนาดนั้น อย่างพี่อิสคงหาที่ดีกว่าได้เยอะแยะ"
"แต่หัวใจของพี่เป็นของน้องแพรแล้ว ถึงดีกว่าพี่ก็ไม่สนใจ"
อุณากรรณเบินหน้าหนีอย่างอ่อนใจ ก่อนสะดุ้งเมื่อมือเล็กถูกรวบกุมดื้อๆ "พี่อิส"
"ออกไปทานข้าวกับพี่นะครับ ให้น้องขวัญกับเก๋ไปด้วยก็ได้ถ้าน้องแพรกลัวพี่"
อุณากรรณยังไม่ทันปฏิเสธ เพราะดึงมือที่ถูกยัดของบางอย่างให้ขึ้นมาดูอย่างสงสัย
ภาพที่สายตาคนอื่นเห็นจึงเหมือนหนุ่มสาวเกี้ยวพาหยอกเย้ากันตามปกติ
"นี่อะไรคคะ" ถามเมื่อเทวัตถุแวววาวออกจากถุงกำมะหยี่เล็กๆ
"พี่ไปงานแสดงสินค้ากับแม่มา เห็นมันน่ารักดีเลยซื้อมาฝาก"
ของที่ว่าคือสร้อยข้อมือไข่มุกเม็ดเล็กสลับกับพลอยสี่เหลี่ยมดีไซน์ทันสมัย ซึ่งคงมีราคาค่างวดไม่น้อย ถึงครอบครัวของเธอจะไม่ร่ำรวย แต่อุณากรรณคุ้นเคยกับของพวกนี้ดีเพราะมารดามักเอามาขัดถูในยามว่าง พี่สาวซึ่งเป็นนักแสดงมีชื่อในบทนางร้ายอย่างชาญ่าหรือพุดพิชญาก็มีของมีค่าเช่นนี้พอสมควร และส่งต่อให้เธอใช้บ้าง
"ของจริงนี่ค่ะ"
"จะให้พี่ซื้อของปลอมมาให้คนพิเศษอย่างน้องแพรได้ยังไง" เขาทำเสียงน้อยใจเหมือนโดนดูถูก
อุณากรรณรีบสั่นหน้า "แพรไม่ได้หมายความอย่างนั้น แต่พี่อิสก็รู้ว่าแพรไม่รับของที่มีราคา"
เธอเก็บของใส่กำมะหยี่สีดำส่งคืน แต่อิสระกลับกุมมือลงทับ "น้องแพรไม่เคยรับอะไรจากพี่เลย"
"เพราะแพรรับไม่ได้" เสียงอ่อนจริงจังขึ้นเช่นเดียวกับสายตา "มันไม่เหมาะสม"
"พี่อยากให้ของขวัญวันเกิดกับคนที่พี่รัก ก็ไม่ได้เหรอครับ"
"พี่อิสรู้ได้ยังไงว่าวันนี้เป็น..."
"อะไรที่เกี่ยวกับน้องแพร พี่ก็รู้จนได้"
หญิงสาวชะงักไปชั่วขณะ เป็นเวลาที่มือยังถูกกุมไว้เมื่อเสียงของผู้หญิงมาใหม่ดังขึ้น
...อ่านตัวอย่างอีบุ๊ค (ebook) "อุณากรรณ" ได้ฟรีที่ลิงค์ด้านล่างครับ...
 |
|
